روان پزشکان بر این باورند که تنبیه کردن کودکان احتمال ابتلا به بیش فعالی و اختلالاتی نظیر کم توجهی را برای کودکان به وجود می آورد.به همین دلیل با تنبیه کودکان شدیدا مخالف هستند و تنبیه کردن را دلیل سرزنش و اختلالاتی نظیر لجبازی و افسردگی می دانند.
دکتر عارفه مبشر اظهار داشت اختلالاتی نظیر کم توجهی – فعالیت زیاد و بیش فعالی که اغلب در پسرها اتفاق می افتد , موجب رفتارهایی در کودکان می شود که گاهی تحمل کردن این رفتارها برای خانواده ها به شدت سخت می باشد.به همین منظور والدین این کودکان باید این نکته را مد نظر داشته باشند که رفتار کودک بیش فعال به هیچ عنوان عمدی نبوده و کودک از روی آگاهی نداشتن رفتارهای تکانه ای انجام میدهد. همچنین باید به این نکته توجه کرد که بیش فعالی کودکان یک بیماری است و می توان با درمان های دارویی و استفاده از روش های تشویشی این بیماری را کنترل کرد. در ادامه خاطر نشان کنیم که اختلال کم توجهی – پر فعالیتی معمولا از سن 3 سالگی به بعد در کودکان قابل تشخیص است و در سن مدرسه این علائم به وضوح دیده می شود.
روان پزشکان بر این باورند که بیش فعالی معمولا به سه طریق خود را نشان میدهد و ممکن است موجب فعالیت بیش از حد کودک مانند: کم توجهی و حتی حواس پرتی و یا بروز حرکت های تکانه ای مانند پریدن از ارتفاع شود.
کودکانی که به اختلال کم توجهی – پر فعالیتی مبتلا هستند, معمولا در مدرسه دچار افت تحصیلی می شوند ؛زیرا تمرکز کافی نداشته و اغلب املاء آنان پر از خطا و اشتباه می باشد. اما در این راستا باید این نکته را خاطر نشان کنیم که والدین در این شرایط به هیچ عنوان نباید کودکان را تنبیه بدنی کنند.زیرا تنبیه بدنی و سرزنش این کودکان باعث به وجود آمدن بیماری هایی نظیر : لجبازی , افسردگی , اضطراب و یا حتی تمایل به اعتیاد در سنین نوجوانی و جوانی می شود و همچنین درمان این نوع بیماری ها به مراتب دشوارتر می باشد.
والدین می توانند با تشویق کردن کودکان و تعیین کردن هدیه های کوتاه مدت, میان مدت و بلند مدت کودک را به کارهای خوب مشتاق کنند .
بیش فعالی معمولا تا 12 سالگی کمتر میشود ولی اختلال کم توجهی ممکن است تا بزرگسالی در فرد باقی بماند بنابراین توصیه میشود در صورت مشاهده هر یک از این علائم به پزشک مراجه کنید.
