فوم ماده ای است که با قراردادن کپسول های گاز در مایع یا جامد شکل می گیرد. اسفنج و سر لیوان نمونه هایی از فوم می باشند. در اکثر فوم ها حجم گاز زیاد است که بوسیله غشاهای نازک مایع یا جامد نواحی گاز را از هم جدا می کند. تقسیم بندی مهم فوم های جامد شامل فوم های با سلول بسته و فوم های با سلول باز است. در فوم سلول بسته، گاز، کیسه های مجزایی را شکل می دهد که هر کدام کاملا توسط مواد جامد احاطه شده است. در فوم سلول باز، کیسه های هوا به هم متصل هستند. اسفنح حمام نمونه ای ازیک فوم سلول بازاست که آب می تواند به راحتی در کل ساختارش نفوذ کند به طوریکه هوا نمی تواند چنین خاصیتی را داشته باشد. اما زیرانداز کمپینگ، نوعی از فوم سلول بسته می باشد. در این نوع، کیسه های گاز طوری محکم به یکدیگر چسبیده اند که آب قادر به نفوذ کردن در آن نمی باشد. فوم ها، نمونه هایی از واسطه ها (رسانه های ) پراکنده می باشد. به طو کلی مقادیر زیادی گاز در فوم وجود دارد که به حباب های گازی در اندازه های مختلف تقسیم خواهد شد که توسط نواحی مایع تفکیک می شوند و ممکن است زمانی که فاز مایع، از لایه های سیستمی خارج می شوند لایه های نازک و نازک تر را شکل دهند. وقتی برای یک فوم با کیفیت بالا، مقیاس اصلی پایین باشد این رسانه های پراکنده به عنوان نوعی کلوئید در نظر گرفته می شوند. اصطلاح فوم ممکن است به هر چیزی مشابه چنین فومی اشاره کند مانند فوم پلی پورتان (رابر)، فوم کوانتوم، فوم لاستیکی، فوم XPS، فوم پلی استرین، فنولیک و یا بسیاری از فوم های تولید شده دیگر. در واقع زمانی اسفنج تولید می شود که در حالت مایع، گاز درون ترکیب ذخیره می شود و به این ترتیب مواد حجیم شده و کم کم به حالت جامد تبدیل می شوند که این سرعت تغییر پذیری ممکن است در بعضی مواقع با سرعت بالا انجام شود و بر روی خواص اسفنج تاثیربگذارد. وقتی از تولید گاز به عنوان عامل ایجاد کف در یک سیستم شیمیایی استفاده می کنیم باید به تناسب شیمیایی حالت های گاز با مایع دقت زیادی داشته باشیم. مثلاً اگر فاز مایع خاصیت قلیایی داشته باشد نمی توانیم از گازهایی با خاصیت اسیدی استفاده کنیم. زیرا ممکن است قبل از شکل گیری اسفنج یا فوم این گاز بوسیله سیستم خنثی و جذب شود و یا بالعکس.